Autonomie gaat niet zonder verbinding met anderen.
Er dient zich een verlangen naar eenzaamheid aan, moet ik mij verzetten is toch het eerste wat ik mij afvraag. Ik sta stil en kom tot rust. Het ontstaat naar een heerlijk weekend met vrienden en kinderen en er is geen enkele reden tot dit gevoel. In de saamhorigheid samen met het gevoel van dankbaarheid kan natuurlijk een oorzaak zijn. Het doet er eigenlijk ook niet toe, ik voel het dus het is oké.
Het verlangen naar eenzaamheid gaat gecombineerd met een gevoel van somberheid. Ik adem in en uit. Ik ben veel meer dan dit gevoel, en dat geeft troost en rust. Zoals met alle gevoelens heet ik ze tegenwoordig welkom en weet dat ze ook weer gaan als het zover is. Angst en somberheid zijn voor mij de gevoelens waar ik het meest “last” van kan hebben. ik vind ze venijnig!
Autonomie gaat gepaard met eenzaamheid en schaamte en zonder mij te verbinden met andere mensen kom ik niet tot dit gevoel, het tegenovergestelde is ook waar 🙂
Thuiskomen bij jezelf; Echt zijn wie je bent!
